Tytułowy Joe to facet z przeszłością. Bezrobotny alkoholik, którego życie wielokrotnie zmuszało do przekroczenia moralnych granic. Ale wychodzi na prostą. Już prawie rok nie pije, prowadzi klub piłkarski dla chłopaków z biednej dzielnicy Glasgow i jest dla nich jak ojciec. A kiedy pozna pielęgniarkę, kobietę w jego wieku, może po raz pierwszy spojrzy w przyszłość z nadzieją.

W „Jestem Joe” Ken Loach pozostaje sobą. Portretuje dobrych, prostych ludzi padających ofiarą zdegenerowanego systemu. W świecie, który pokazuje, trzeba ciężko pracować na spokojne, uczciwe życie. Młodzi bohaterowie, którymi opiekuje się Joe, odbijają się od niewydolnej, a często i bezdusznej pomocy społecznej, nie mogą liczyć na wsparcie rodzin, na próżno szukają źródła jakiegokolwiek dochodu. A przecież wystarczy drobny błąd, aby wszystko zawaliło się jak domino. Na wyciągnięcie ręki jest ucieczka w narkotyki i alkohol. Lokalny dealer to jedyna osoba, u której da się szybko zarobić, gdy nie ma za co nakarmić dziecka. I tak łatwo przekroczyć granicę, za którą już nie ma odwrotu.
W „Jestem Joe” Ken Loach po raz kolejny pokazał na ekranie ludzi, których losem nikt się nie interesuje. Jego stały scenarzysta Paul Laverty znów udowodnił, że jest wyczulony na społeczne nierówności i ma świetne ucho do dialogów. A odtwórca głównej roli Peter Mullan dołączył do Roberta Carlyle’a czy Crissy Rock – aktorów, dla których rola u Loacha stała się trampoliną do kariery.

Reżyseria: Ken Loach
Scenariusz: Paul Laverty
Zdjęcia: Barry Ackroyd
Muzyka: George Fenton
Montaż: Jonathan Morris
Obsada: Peter Mullan, Louise Goodall, Gary Lewis, David McKay, Lorraine McIntosh
Producent: Rebecca O’Brien
Produkcja: Parallax Pictures, Road Movies Vierte
Nagrody: Nominacja do BAFTA (Najlepszy Film Brytyjski), nagroda w kategorii Najlepszy Aktor (Peter Mullan) na MFF w Cannes, dwie nominacje do Europejskiej Nagrody Filmowej (Europejski Film Roku, Europejski Aktor)