To właśnie z tej błyskotliwej i zabawnej komedii pochodzi wiele ze słynnych językowych perełek Szekspira. Hermia kocha Lizandra, Helena kocha Demetriusza, Demetriusz ma pojąć za żonę Hermię… Gdy książę Aten stara się wyegzekwować zawarcie tego małżeństwa, kochankowie postanawiają schronić się w lesie, gdzie trafiają w sam środek sporu między królem a królową elfów. Ta historia tylko z pozoru jest błaha, a w rzeczywistości porusza uniwersalne kwestie dotyczące natury ludzkiej. W sztuce zobaczymy m.in. Michelle Terry, zdobywczynię Nagrody Oliviera za rolę Sylvii w spektaklu „Tribes” (The Royal Court Theatre, 2011).

Cykl „Globe On Screen” to niepowtarzalna okazja by przenieść się w przeszłość, w czasy teatru elżbietańskiego, kiedy powstawały nieśmiertelne dramaty Williama Szekspira (1564–1616). Londyński teatr The Globe był artystycznym domem tego wybitnego dramaturga i to tam ukształtował się styl teatru elżbietańskiego. Dziś możemy przenieść się w czasie dzięki retransmisjom spektakli ze zrekonstruowanego The Globe – do Londynu przełomu XVI i XVII wieku. „Globe On Screen” prezentuje inscenizacje dzieł dramatopisarza wszech czasów, Williama Szekspira, zarejestrowane z udziałem publiczności w zrekonstruowanym teatrze The Globe, w jakości HD & DD Surround.

Zespół aktorski grający w tym budynku – gdzie zgodnie z elżbietańską tradycją nie ma dachu, więc gra się pod gołym niebem, a znakomita część widzów może zająć tylko miejsca stojące, tak jak to było w złotym wieku – stara się w swoich spektaklach oddać atmosferę londyńskiego teatru przełomu XVI i XVII stulecia. Zarówno gra aktorska, jak i użyte środki teatralne, mają nas przenieść w czasie i dać wyobrażenie, jak wówczas wyglądał teatri jakim językiem przemawiał do publiczności. Tak mogły wyglądać prapremiery sztuk, które na stałe weszły do światowego kanonu: „Hamleta”, „Burzy”, „Makbeta”, „Wesołych kumoszek z Windsoru”, „Miarki za miarkę”, „Komedii omyłek” czy „Juliusza Cezara”. Aktorzy grają w kostiumach wzorowanych na tych z epoki, dekoracje są uzależnione od architektury budynku, jego kształtu, a jedynym odstępstwem od zasad sprzed 400 lat jest to, że postaci kobiece grają kobiety, a nie – jak to było w czasach Szekspira i królowej Elżbiety I – mężczyźni.