…Alojzy Adorn jest prywatnym detektywem, człowiekiem na pierwszy rzut oka niepozornym, nierzucającym się w oczy. Obserwuje życie z bezpiecznej odległości, wszystko nagrywając kamerą 24 godziny na dobę. Kiedy umiera jego ojciec, Alojzy zostaje sam, a jego bezpieczne do tej pory życie zaczyna się rozpadać na kawałki. Po nocy ciężkiego picia, budzi się w autobusie i odkrywa, że jego aparat fotograficzny oraz cenne taśmy wideo zostały skradzione. Wkrótce po tym zdarzeniu pojawia się tajemnicza kobieta, która zaczyna go szantażować. Oferuje mu zwrot skradzionych taśm pod warunkiem, że przyłączy się do niej grając w japońską grę pt. „telefoniczna wędrówka“, używając do tego tylko swojej wyobraźni jako jedynego połączenia. Detektyw wciąga się w jej grę coraz głębiej aż zakochuje się w głosie po drugiej stronie słuchawki. Kobieta otwiera przed nim nowy świat...
Nölle zgrabnie lawiruje pomiędzy dramatem psychologicznym, a absurdalnym dowcipem i dynamicznie odwracającymi się rolami bohaterów. „ALOJZY” to po części intrygujące stadium samotności i żałoby, a po części film o przełamywaniu ograniczeń i lęków. W filmie odnajdziemy również zaskakujący romans, w którym wydarzyć się może wszystko np. szalona impreza w czerwonych garniturach.
PYTANIE DO REŻYSERA
- Jakie były twoje inspiracje do stworzenia filmu "Alojzy"?
- Człowiek obserwujący życie za pomocą kamery, człowiek, który jest niewidoczny dla świata do momentu, gdy ktoś włączy kamerę i skieruje ją w jego kierunku. Postrzegam tę cechę charakteru jako bardzo współczesną: dziś każdy dąży do tego aby być widocznym. Bycie widocznym i bycie „lubianym” znajduje się w centrum potrzeb pokolenia cyfrowego. U Alojza jest odwrotnie - on tylko obserwuje. A to, że jest przez to odizolowany sprawia, ze polubiłem tą postać od razu. Jest jak niewidzialny duch, prawie nie istnieje. Ale wszyscy potrzebujemy innych ludzi, którzy są dla nas jak lustro, aby czuć że żyjemy. Wszyscy potrzebujemy informacji zwrotnych, a więc Alojzy też. Do stworzenia tego filmu zainspirowało mnie również zjawisko izolowania się w mieście - ten paranoiczny lęk, że coś mogłoby zachwiać naszym bezpiecznym „rajem”. Podobnie jak Alojzy, który trzyma się zasad określonych przez jego przodków i izoluje się od życia. On żyje w swoim starym, zakurzonym balonie bezpieczeństwa, obserwując świat za pomocą kamery. Utraciłby znaczną część swojego człowieczeństwa, gdyby nie pojawił się w tym świecie intruz (Vera)...
