„EGZAMIN” to nagrodzony za najlepszą reżyserię w Cannes najnowszy film laureata Złotej Palmy za „4 miesiące, 3 tygodnie, 2 dni” Cristiana Mungiu. Przenikliwy obraz współczesnego człowieka rozdartego między wyznawanymi wartościami, a coraz dalej idącymi kompromisami.
…Romeo Aldea żyje od lat w małżeństwie, w którym nie ma miłości. Z uwagi na dobro dziecka odsuwa od siebie decyzję o rozwodzie, jednocześnie utrzymując potajemne kontakty z kochanką. Najważniejsze jest dla niego szczęście dorastającej córki, dla której zrobiłby wszystko. Próbuje stworzyć jej jak najlepsze warunki do startu w dorosłe życie i marzy o tym, by celująco zdała maturę, a potem wyjechała na studia do Wielkiej Brytanii. Jednak w obliczu dramatycznego zdarzenia bezgraniczna miłość i dobre chęci okażą się niewystarczające… Kłamstwa, hipokryzja i konieczność kompromisów uruchamiają lawinę wydarzeń, które wystawią mężczyznę i jego bliskich na próbę…
GŁOSY PRASY
Ten film jest jak potężny cios, uzmysławiający człowiekowi, jak wygląda życie w społeczeństwie, w którym każdy jest skorumpowany. (…) Napięcie na ekranie dorównuje niejednemu thrillerowi. The Huffington Post
Intymny, imponujący, a zarazem błyskotliwie inteligentny film – jak bardziej ludzki Haneke bez chęci do oceniania. The Playlist
Inteligentna, subtelna, moralnie niejednoznaczna i, mówiąc szczerze, genialna opowieść o korupcji, która każe nam się zastanowić, czy kiedykolwiek jest ona uzasadniona. One Room With a View
Gdyby potrzeba było dodatkowych dowodów na potwierdzenie miejsca Cristiana Mungiu w panteonie najlepszych europejskich reżyserów, oto jest „Egzamin” – jego najdojrzalszy jak dotąd film. Screen Daily
„EGZAMIN” to opowieść o kompromisach i zasadach, o decyzjach i wyborach, o indywidualizmie i solidarności, a także o wychowaniu, rodzinie i starzeniu się. To opowieść o rodzicu, który zastanawia się, co jest najlepsze dla jego dziecka – czy powinno ono radzić sobie w prawdziwym świecie czy ciągle mieć pod górkę, starając się postępować uczciwie i zmienić świat na tyle, na ile to możliwe. Romeo Aldea doszedł do tego momentu w życiu, kiedy czuje, że ziemia powoli osuwa mu się spod stóp. Nie jest już młody, ale nie jest jeszcze stary. Jego małżeństwo się rozpada, jego matka jest stara i schorowana, a jego córka dojrzała do samodzielnej podróży przez życie.
REŻYSER O FILMIE - KIM JEST ROMEO ALDEA?
Zbliżające się pięćdziesiąte urodziny byłyby wystarczająco trudne dla Romea Aldei i bez tych kilku kompromisów, na które poszedł w życiu. Po prostu tak wyszło. Może to kwestia wychowania albo zwyczajnego dopasowania do tego, co robili wszyscy wokół. (…) Kiedy zaś pójdzie się już na pierwszy kompromis, drugi i trzeci stają się łatwiejsze – człowiek powoli godzi się ze świadomością, że kompromis jest częścią życia, a tak poza tym są przecież różne rodzaje kłamstwa, różne kompromisy i różne sytuacje. No cóż – gdyby świat był uczciwy i sprawiedliwy, można by samemu być uczciwym i sprawiedliwym. Gdyby wszyscy dookoła szanowali prawdę i prawo, człowiek robiłby to samo. Niestety jednak życie wygląda nieco inaczej, a przecież nikt nie chce być durniem, głupcem, ofiarą losu – i tak dalej. W życiu trzeba być elastycznym, radzić sobie z różnymi śliskimi sytuacjami i w każdym przypadku decydować, co jest właściwe, a co nie, na jaki kompromis można sobie pozwolić, jakie działania są do zaakceptowania i gdzie leżą granice. Kiedy już pójdzie się na pierwszy poważny kompromis, nie ma odwrotu. Nie można wcisnąć klawisza „Reset” i zacząć od nowa – stało się, trzeba dalej podążać raz obraną drogą, bez względu na konsekwencje. (…).
ZWIASTUN
…Romeo Aldea żyje od lat w małżeństwie, w którym nie ma miłości. Z uwagi na dobro dziecka odsuwa od siebie decyzję o rozwodzie, jednocześnie utrzymując potajemne kontakty z kochanką. Najważniejsze jest dla niego szczęście dorastającej córki, dla której zrobiłby wszystko. Próbuje stworzyć jej jak najlepsze warunki do startu w dorosłe życie i marzy o tym, by celująco zdała maturę, a potem wyjechała na studia do Wielkiej Brytanii. Jednak w obliczu dramatycznego zdarzenia bezgraniczna miłość i dobre chęci okażą się niewystarczające… Kłamstwa, hipokryzja i konieczność kompromisów uruchamiają lawinę wydarzeń, które wystawią mężczyznę i jego bliskich na próbę…
GŁOSY PRASY
Ten film jest jak potężny cios, uzmysławiający człowiekowi, jak wygląda życie w społeczeństwie, w którym każdy jest skorumpowany. (…) Napięcie na ekranie dorównuje niejednemu thrillerowi. The Huffington Post
Intymny, imponujący, a zarazem błyskotliwie inteligentny film – jak bardziej ludzki Haneke bez chęci do oceniania. The Playlist
Inteligentna, subtelna, moralnie niejednoznaczna i, mówiąc szczerze, genialna opowieść o korupcji, która każe nam się zastanowić, czy kiedykolwiek jest ona uzasadniona. One Room With a View
Gdyby potrzeba było dodatkowych dowodów na potwierdzenie miejsca Cristiana Mungiu w panteonie najlepszych europejskich reżyserów, oto jest „Egzamin” – jego najdojrzalszy jak dotąd film. Screen Daily
„EGZAMIN” to opowieść o kompromisach i zasadach, o decyzjach i wyborach, o indywidualizmie i solidarności, a także o wychowaniu, rodzinie i starzeniu się. To opowieść o rodzicu, który zastanawia się, co jest najlepsze dla jego dziecka – czy powinno ono radzić sobie w prawdziwym świecie czy ciągle mieć pod górkę, starając się postępować uczciwie i zmienić świat na tyle, na ile to możliwe. Romeo Aldea doszedł do tego momentu w życiu, kiedy czuje, że ziemia powoli osuwa mu się spod stóp. Nie jest już młody, ale nie jest jeszcze stary. Jego małżeństwo się rozpada, jego matka jest stara i schorowana, a jego córka dojrzała do samodzielnej podróży przez życie.
REŻYSER O FILMIE - KIM JEST ROMEO ALDEA?
Zbliżające się pięćdziesiąte urodziny byłyby wystarczająco trudne dla Romea Aldei i bez tych kilku kompromisów, na które poszedł w życiu. Po prostu tak wyszło. Może to kwestia wychowania albo zwyczajnego dopasowania do tego, co robili wszyscy wokół. (…) Kiedy zaś pójdzie się już na pierwszy kompromis, drugi i trzeci stają się łatwiejsze – człowiek powoli godzi się ze świadomością, że kompromis jest częścią życia, a tak poza tym są przecież różne rodzaje kłamstwa, różne kompromisy i różne sytuacje. No cóż – gdyby świat był uczciwy i sprawiedliwy, można by samemu być uczciwym i sprawiedliwym. Gdyby wszyscy dookoła szanowali prawdę i prawo, człowiek robiłby to samo. Niestety jednak życie wygląda nieco inaczej, a przecież nikt nie chce być durniem, głupcem, ofiarą losu – i tak dalej. W życiu trzeba być elastycznym, radzić sobie z różnymi śliskimi sytuacjami i w każdym przypadku decydować, co jest właściwe, a co nie, na jaki kompromis można sobie pozwolić, jakie działania są do zaakceptowania i gdzie leżą granice. Kiedy już pójdzie się na pierwszy poważny kompromis, nie ma odwrotu. Nie można wcisnąć klawisza „Reset” i zacząć od nowa – stało się, trzeba dalej podążać raz obraną drogą, bez względu na konsekwencje. (…).
ZWIASTUN
