Mia Hansen-Love, uznana za jedną z najciekawszych europejskich reżyserek ostatnich lat, stworzyła swoje najbardziej dojrzałe dzieło - "EDEN". Najnowszy film Francuzki jest wyjątkowym obrazem pokolenia marzycieli, intymną i subtelną opowieścią o dojrzewaniu w czasach, gdy zabawa i przyjemności stały się sposobem na życie, a realizowanie własnych marzeń i bezkompromisowa wierność sobie i swoim pasjom zajęły miejsce najważniejszych pragnień. To film o ludziach, których muzyka klubowa portretuje lepiej niż jakiekolwiek inne wydarzenie.

   ...Paul nie widzi świata poza muzyką. Jest młodym paryskim DJ-em, który rozpoczyna karierę w tym samym czasie co duet Daft Punk. Żyje pełną piersią: podróże, kluby, seks, narkotyki i szaleństwa młodości. Jednak to muzyka jest dla Paula wszystkim - jedyną miłością, prawdziwą pasją, sposobem na zabawę, szczęście i spełnienie. Na fali popularności nowego klubowego brzmienia szybko zyskuje rozgłos, a jego życie zmienia się w nieustająca imprezę. Kolejne romanse, kolejne kluby, kolejne próby pozostania wiernym sobie i swojej pasji - po latach Paul wciąż nie widzi świata poza muzyką. Świat muzyki przestał jednak zauważać jego...

   Głosy prasy:

Kolejny osobisty film od    Mii Hansen-Love. "Eden" to nostalgiczna podróż przez europejską scenę klubową lat dziewięćdziesiątych, kiedy muzyka i pasja miały wagę życia i śmierci.

Piotr Pluciński

   Elektryzujący, intymny i wyjątkowo dojrzały film o młodości. Pulsuje energią kultowego muzycznego kawałka.

Anna Tatarska

   "Eden" z ogromną wrażliwością portretuje pokolenie marzycieli. (...) Znakomicie dobrany przegląd najlepszych kawałków muzyki klubowej ostatnich dwóch dekad.

Metro

   Przejmująca, pełna niuansów, subtelna opowieść na temat utraconej młodości na przykładzie portretu wyjątkowego pokolenia.

Libération

   Rozmowa z Mią Hansen-Love (fragmenty):

   -Co zainspirowało Cię do opowiedzenia dwudziestu lat z życia DJ-a?

   -To film Oliviera Assayasa Something in the Air (Apres Mai), który opowiada historię całego pokolenia przez pryzmat nastoletnich lat reżysera, zmusił mnie do zadania sobie pytania; jaki byłby film o moim pokoleniu, film o młodych ludziach w latach dziewięćdziesiątych, opowiedziany z szerszej perspektywy niż ta z mojego wcześniejszego obrazu Goodbye First Love? Historia Svena, mojego brata, który był DJ-em przez dwadzieścia lat i doszedł do końca pewnej drogi w swoim życiu, narodziny rave'u, odkrycie muzyki elektronicznej, światowy sukces nurtu French Touch i pewnego rodzaju rozczarowanie, które doprowadziło go do zmiany trybu życia, wydawały się dobrze ilustrować energię i aspiracje mojego pokolenia.

   - Muzyka house, techno i garażowa, które stanowią tło filmu, to różne twarze ostatniego wielkiego ruchu muzycznego naszych czasów. Czy film o dwudziestu latach, w ciągu których narodziła się i rozkwitła ta scena muzyczna, to dla ciebie sposób na rzucenie światła na tę - czasami błędnie pojmowaną - rewolucję kulturalną?

   Eden w założeniu nie jest filmem o French Touch i nie stawia sobie za cel opowiedzenia historii muzyków z tamtych lat. To raczej indywidualna historia. Myślę natomiast, bez popadania w stereotypy, że może ona stać się reprezentacyjną dla pewnego ruchu i epoki, a poprzez jej aspekt ludzki i emocjonalny - może nawet uniwersalną (...).

ZWIASTUN