"DROGA KRZYŻOWA" Dietricha Brüggemanna otrzymała nagrodę Srebrnego Niedźwiedzia za najlepszy scenariusz oraz nagrodę Jury Ekumenicznego na Festiwalu w Berlnie.

   ...Czternastoletnia Maria mieszka w małym miasteczku na południu Niemiec ze swoimi rodzicami i trójką rodzeństwa - 11-letnim Thomasem, 7-letnią Kathariną i 4-letnim Johannesem, niemową. Rodzina wyznaje surowe, katolickie zakazy i należy do fikcyjnej kongregacji Św. Pawła, której liderzy nie uznają reform, jakie wprowadzono do Kościoła Katolickiego w latach sześćdziesiątych. Dominująca matka boi się okresu, w którym jej córka zacznie dojrzewać, ojciec Marii prawie nie uczestniczy w życiu rodzinnym, bo nie ma w domu nic do powiedzenia. Życie według rygorystycznych zasad przekreśla szanse na indywidualny rozwój i duchowe poszukiwania. Nastoletnia Maria jest jednak pokorna i wierna zasadom, więc przygotowuje się do bierzmowania pod skrzydłami lokalnego księdza. Duchowny opowiada swoim bogobojnym studentom o istocie poświęcenia i wyjątkowym statusie, jaki żołnierze Jezusa zyskują w oczach Boga. Jego opowieści urzekają Marię zafascynowaną świętymi męczennikami. Zasiane w jej duszy ziarno wiary w cud szybko zaczyna kiełkować. Dziewczyna postanawia złożyć się w ofierze. Kierowana miłością do najmłodszego brata - postanawia go uzdrowić. Wierzy, że jeśli wyrzeknie się doczesnych dóbr współczesnego świata i umrze jako święta - Johannes wypowie pierwsze w życiu zdanie...

   Pytanie do reżysera: Skąd zainteresowanie tematem religii?

   W 2006 roku zastanawiałem się, jak kształtują się relacje między 20-latkami a ich rodzicami? Co zrobić, żeby odciąć pępowinę raz na zawsze? Ile rodzice mają sposobów, by zatrzymać dziecko przy sobie? Ile siły, by pozwolić mu iść własną drogą? Tym razem przyjrzałem się nastolatkom i zadałem pytanie, co się dzieje, kiedy dziecko wychowuje się w rygorze religii i pod okiem Boga, który niczego nie traktuje z taką powagą, jak siebie samego? Podniesienie takiej kwestii wiązało się oczywiście z faktem, że musiałem samodzielnie zmierzyć się z wieloma wątpliwościami. (...)

   Bractwo Kapłańskie Świętego Piusa X było moją inspiracją do stworzenia filmowej kongregacji Świętego Pawła. Nie jest ono ruchem masowym, ale ma swoich wiernych wyznawców. Nie uznają oni reform, które nastąpiły w kościele w latach sześćdziesiątych, żyją według zasad "pierwotnej wiary". Ich bezwzględność stawia Kościół w niekomfortowej sytuacji. Ich rygor pozwala zadać pytanie, ile powagi jest w instytucji współczesnego Kościoła? Czy służy on rozprzestrzenianiu wiary w sposób zaangażowany i konsekwentny czy jest raczej nowoczesnym butikiem, który rozmienia Boga na drobne?

   GŁOSY PRASY:

   "Niemiecki film przypomina "Raj: wiarę", będąc równie bezlitosną wiwisekcją religijnego fanatyzmu i zaburzonych relacji rodzinnych, z apodyktyczną matką głównej bohaterki w roli nieprzewidywalnego potwora. Jednak Brüggemann to Seidl z ludzką twarzą. Tam gdzie u Austriaka wybrzmiewa groteska i cynizm, u Niemca wkrada się bowiem pytanie o siłę wiary. Wprawdzie w obu przypadkach można postawić znak równości pomiędzy religijnością i patologią, ale w "Drodze Krzyżowej" pojawia się naddatek tajemnicy. Sugestia, że na ziemi zdarzają się rzeczy, o których nie śniło się filozofom."

Ewa Szponar Onet.pl

   "Film Dietricha Brüggemanna cechuje klasztorna dyscyplina i rozważnie aplikowana, surowa estetyka."

David Jenkins Little White Lies

   "Dietrichowi Brüggemannowi i jego siostrze Annie udało się sprawnie i w przemyślany sposób przemycić do scenariusza dozę humoru, co pozytywnie wpłynęło na rozładowanie ciężkiej wymowy całości."

Jay Weissberg Variety

ZWIASTUN