Spektakularny portret Rosji, który ogląda się z fascynacją i przerażeniem

„ŁAGODNA”, pokazywana w Konkursie Głównym w Cannes 2017, to trzeci fabularny film Siergieja Loznitsy. Inspirowana nowelą Dostojewskiego opowieść prowadzi nas w krainę zbrodni bez kary. Reżyser przenosi nas na prowincję we współczesnej Rosji.  

...Kobieta o przykuwającej uwagę, spokojnej twarzy, otrzymuje zwrot paczki, którą wysłała do męża przebywającego w więzieniu. Wszelkie informacje, które stara się zdobyć, okazują się jednak „tajemnicą państwową”. W końcu postanawia sama pojechać do uwięzionego...

Loznitsa prowadzi swoją bohaterkę przez kolejne kręgi piekła skorumpowanej na wszystkich poziomach instytucjonalnych i moralnych Rosji, w duchu arcydzieł rosyjskiej kinematografii.

Pytanie do reżysera:

- Co w kontekście filmu znaczy „łagodna”?

- Dla mnie film jest metaforą kraju, w którym ludzie nieustannie zadają sobie nawzajem gwałt. Kraju, w którym aż kipi od przemocy we wszystkich postaciach. Z jednej strony mamy wszechogarniającą hipokryzję, gigantyczne kłamstwa i podwójne standardy, słowem – omertę idealną… Z drugiej, codziennie dochodzi tam do rzeczy strasznych. Dla mnie to zagadka boleśnie nierozstrzygalna. Zamiast żyć i działać w sposób spokojny i przyjezdny, na każdym etapie życia zmuszani jesteśmy podążać drogą trudu, nieszczerości, a często i budzącą przerażenie. Jest to straszliwy paradoks, najgorszy z możliwych. Od 5. roku życia mam świadomość jego istnienia, ale do dziś nie potrafię go zrozumieć.
Dokładnie po godzinie filmu, gdy bohaterka znajduje się przed gmachem więzienia, ma miejsce coś, od czego nie ma potem odwrotu. Kobieta urządza tam prywatny miniprotest, skupiając wokół siebie kalejdoskop postaci. Historia zaczyna nabierać tempa.

GŁOSY PRASY

"Porywająca i oniryczna podróż w głąb rosyjskiego społeczeństwa… Łączy narracje i wykazuje filmową zuchwałość w scenach, które przechodzą z wzniosłego do fantasmagorycznego nastroju.” Jay Weissberg, VARIETY

„Zagląda w głąb rosyjskiej duszy… Choć znajdziemy tu echa absurdalnej prozy Gogola czy Kafki, podobnie jak i mitycznych podroży do podziemi, podejście Loznitsy jest ściśle kinematograficzne. Cyfrowe zdjęcia rumuńskiego operatora Olega Mutu prezentują się na dużym ekranie wyjątkowo okazale. Dzieła dopełnia konsekwentnie bierna, acz niepozbawiona ekspresji gra aktorska Makowcewej. Ta względnie nieznana aktorka trzyma w ryzach cały film, za pomocą imponującej kontroli i siły.” Leslie Felperin, THE HOLLYWOOD REPORTER

“Niesamowity nowy film Loznitsy jest dziko ambitną i nieustająco zadziwiającą odyseją w bezduszny mrok Rosji… Konstrukcja tego rozpadającego się świata w wykonaniu Loznitsy – co stanowi, oczywiście, groteskową alegorię samej Rosji – jest równie wciągająca, co niepokojąca.” Robbie Collin, THE TELEGRAPH