„WYKLĘTY” Konrada Łęckiego to oparty na faktach film, którego akcja toczy się w Polsce, w drugiej połowie lat 40- tych. Jego bohaterami są członkowie zbrojnego podziemia niepodległościowego, walczący z władzą ludową o powojenny kształt Polski. Ludzie, którzy mimo olbrzymiej przewagi resortu bezpieczeństwa, wspieranego przez radzieckie NKWD, walczyli do końca o swoją sprawę.

Od reżysera: Pomysł nakręcenia filmu „WYKLĘTY”" zrodził się z kilku powodów. Obecnie – zwłaszcza wśród młodszego pokolenia widzów – można zaobserwować wzmożone zainteresowanie historią, a co za tym idzie filmem o tej tematyce. Świadczą o tym sukcesy frekwencyjne takich filmów, jak ,,63 dni chwały"", ,,Kamienie na szaniec" ,,Obława", serialu telewizyjnego ,,Czas Honoru" czy ,,Miasta 44". W dyskusjach na tematy historyczne szczególne miejsce zajmuje okres powojennej historii Polski. Sprawa Żołnierzy Wyklętych budzi ogromne społeczne zainteresowanie. W wielu miastach Polski powstają społeczne komitety budowy pomników tym ludziom, gros młodzieży stawia sobie za wzór dowódców poszczególnych oddziałów. Takie postacie jak mjr Zygmunt Szendzielarz ps. ,,Łupaszko", mjr Hieronim Dekutowski ps ,,Zapora"', rtm. Witold Pilecki, kpt Zdzisław Broński ps ,,Uskok" czy sierżant Józef Franczak ps ,,Lalek" stają się ikonami dla wielu Polaków. Co najdziwniejsze, tematyka ta nie doczekała się do tej pory żadnej ekranizacji kinowej. Biorąc się jednak za realizację tematyki wojennej, mam świadomość konieczności ,,podania filmu inaczej'', niż czyniono to w ostatnich latach. Niektóre tytuły zostały zrealizowane w sposób tak niedobry, że wręcz odstręczyły widza od tej tematyki. Nie można dzisiaj podawać młodemu odbiorcy filmu stosując tę samą technikę, którą stosowano 20-30 lat temu. Dzisiejsza publiczność – wychowana często na grach komputerowych – potrzebuje coraz mocniejszych doznań w kinie. Przywiązuje bardzo dużą wagę do realizmu sytuacji i zdarzeń. Dlatego akcja ,,WYKLĘTEGO" jest dynamiczna, sceny są stosunkowo brutalne (ale tylko w uzasadnionych przypadkach), a język bardzo dosłowny. Rzeczą równie istotną, jest pokazanie poszczególnych postaci w sposób wielowymiarowy. Owszem granica między dobrem a złem musi być wyraźnie zarysowana, ale nie można tworzyć postaci "z brązu", bo tego współczesny widz nie lubi najbardziej.

ZWIASTUN