„To, co naprawdę czyni francuskiego reżysera wyjątkowym, to lekkość i swada, z jakimi tworzy kino nieznające tabu, konfrontujące widzów z sytuacjami, o jakich nawet baliby się pomyśleć i których z pewnością wielu z nich wolałoby nie oglądać.” (Małgorzata Sadowska, „Newsweek”)

Alain Guiraudie, reżyser obsypanego nagrodami Nieznajomego nad jeziorem, akcję swojego nowego filmu „W PIONIE”, umieszcza w surowym krajobrazie wyludnionego, pasterskiego departamentu Lozere na południu Francji. …Przekazywane z ust do ust, stare legendy o bestii z Gevaudan prowokują młodego filmowca do wyprawy w poszukiwaniu inspiracji do wciąż nienapisanego scenariusza. Zadłużony Leo, bez powodzenia próbujący dogonić niedotrzymane terminy, poddaje się płynącemu nurtowi zdarzeń. Spotyka samotnie wychowującą dwóch synów, energiczną pasterkę Marie. Owocem ich romansu będzie nie tylko kolejne dziecko, ale i seria przygód jakby wyjętych z sennego majaka. Dziewczyna w depresji po porodzie ucieka do miasteczka, a Leo musi stawić czoło wyzwaniu ojcostwa oraz kręcącym się wokół niego mężczyznom…

Guiraudie łączy zagrożenia współczesności z atmosferą legend i mitów, mówiących o zmaganiach człowieka z naturą uosabianą przez żądne krwi wilki. Tworzy świat, w którym zarówno status i role społeczne, jak i tożsamości seksualne wydają się chwiejne i nieoczywiste. Bezpruderyjna, groteskowa baśń Guiraudie staje się alegorią życia we współczesnej Francji, gdzie utrzymanie się w tytułowym pionie wcale nie jest takie łatwe.

MEDIA O FILMIE:

„W pionie, najnowszy film Alaina Guiraudie, już podczas swojej premiery na tegorocznym festiwalu w Cannes podzielił opinie krytyków. Nic zresztą dziwnego — powiedzieć, że to film budzący kontrowersje, to nie powiedzieć nic. W pewnym sensie W pionie jest filmem zerojedynkowym: albo przyjmujemy absurdalną i perwersyjną wyobraźnię reżysera albo oburza nas pozbawiony dobrego smaku, niespójny obraz Guiraudie. (…) Guiraudie bawi się kinem w sposób nieprzewidywalny i łamiący zasady dobrego smaku. Nie trzymając się żadnych zasad i nie siląc się na tworzenie filmu ważnego, wykorzystuje tkwiąca w sztuce możliwość absolutnej wolności. Konsekwentne łamanie granic między banalnym realizmem, a groteskową fantazją sprawia, że W pionie uwodzi swoją energią i przede wszystkim — bawi.” (Teresa Fazan i Artur Kula, „ResPublica”)

ZWIASTUN